Op zoek naar Walvissen in de Waddenzee
© Casper Meinders
Het is de kleinste tandwalvis die we kennen: de bruinvis. Het lijkt erop dat bruinvissen steeds vaker te vinden zijn in de Waddenzee. Binnenkort gaan expedities van start waarbij op het Wad met een onderwatermicrofoon wordt gezocht naar de bruinvis.
‘Er is een sterk vermoeden dat er veel meer bruinvissen in de Waddenzee zwemmen dan enkele jaren geleden’, zegt Casper Meinders van Wad Expedities in Pieterburen. ‘In het Westgat zie ik regelmatig een rugvin boven water komen. Vroeger trokken de bruinvissen in het voorjaar naar het noordelijke deel van de Noordzee, bij Scandinavië. Tegenwoordig lijken ze meer in het zuiden te blijven, niet alleen in de Noordzee maar ook op het Wad. We weten nog niet wat hiervan de reden is.’
Voor Meinders en zijn partner Anja Mellink is dit reden om speciale expedities op te zetten, waarin deelnemers op zoek gaan naar bruinvissen.
‘Schuchter en zenuwachtig’
‘Als je zeehonden wilt zien is dat heel eenvoudig’, zegt Meinders. ‘Je vaart tijdens laag water langs een rustplaats en je hebt garantie dat je ze ziet liggen. Bruinvissen zijn heel schuchter en zenuwachtig. Het zijn zoogdieren maar ze liggen niet op een zandplaat. Ze komen ongeveer om de vijf minuten naar boven om lucht te halen.’
Tijdens de expedities, onder de naam ‘WaddenWalvis’, kijken deelnemers niet alleen goed om zich heen, ze kunnen ook al luisterend op zoek gaan naar de bruinvis.
Als deelnemers een rugvin zien hebben ze het na afloop vooral over bruinvissen en niet over zeehonden
‘Bruinvissen maken een snel tikkend geluid’, zegt Meinders terwijl hij een opname op zijn telefoon laat horen. ‘Met de weerkaatsing van het geluid kunnen ze hun omgeving verkennen, net als vleermuizen. Ze kunnen op die manier zelfs het verschil tussen een spiering en een haring zien.’
Lees verder onder de foto
© Steven Radersma/RTV Noord
Om die geluiden te kunnen opvangen wordt er tijdens de expeditie een hydrofoon in het water gehangen, waarmee geluiden worden opgevangen. De deelnemers kunnen via een koptelefoon meebeleven wat er onder de waterspiegel gebeurt. Als het kenmerkende geluid van een bruinvis wordt opgevangen bestaat de kans dat die op relatief korte afstand boven water komt.
Bijdrage aan wetenschappelijk onderzoek
‘Het gaat niet alleen om de ervaring zelf’, zegt Meinders. ‘Maar ook om wat de deelnemers later met die kennis doen. We hopen dat ze om zich heen blijven kijken of ze bruinvissen zien, en dat ze dat dan aan ons willen doorgeven. Wij slaan alle geluidsopnamen op. Samen met die eventuele waarnemingen kunnen deze gegevens van belang zijn voor een groot onderzoek naar de bruinvis in de Waddenzee, dat binnenkort wordt gestart en waarbij wetenschappelijke organisaties zijn betrokken.’
Meinders is ervan overtuigd dat een ontmoeting met een bruinvis indruk maakt: ‘Als deelnemers een rugvin zien hebben ze het na afloop vooral over bruinvissen en niet meer over zeehonden.’
